Türk Dış Politikasının Ultimo Ratiosu: Yumuşak Güçten Sert Güce Türkiye’nin Suriye Politikası
(The Ultima Ratio of Turkish Foreign Policy: Turkey’s Syria Policy from Soft to Hard Power
)
|
Author
|
:
Muharrem Ekşi
|
|
|
Type |
:
Copyright
|
|
Printing Year |
:
2018
|
|
Number |
:
60
|
|
Page |
:
71-99
|
Özet
Bu makale, Türkiye’nin 2002-2018 yılları arasındaki Suriye politikasını sert güç-yumuşak güç dikotomisi üzerinden analiz etmektedir. Makalenin temel hipotezi, sert güç ve yumuşak güç kavramlarının Türkiye-Suriye ilişkilerinin çözümlenmesinde analitik açılım sağladığı varsayımına dayanmaktadır. Türkiye ile Suriye arasında dostluk ve düşmanlık ilişkilerindeki sorunsalın nasıl sert güç-yumuşak güç ekseni temelinde şekillendiği sorunsalı analiz edilecektir. Bu bağlamda araştırmanın kuramsal metodolojisi, konstrüktivizmin dış politika tezi olan ‘kimlik değişirse dış politika değişir’ yaklaşımı üzerine inşa edilmiştir. Bu çerçevede makalede 2002 yılından itibaren Türkiye’nin Suriye politikasının AK Parti hükümetinin dış politikadaki vizyon değişikliği çerçevesinde sert güçten yumuşak güce çevirdiği argümanı geliştirilmiştir. Bu anlamda hükümetin genelde Ortadoğu’ya özelde Suriye’ye sert güç yerine yumuşak güç vizyonu ile yaklaşmasının ilişkilerin hızlı bir şekilde gelişmesinde temel faktör olduğu tezi savunulmuştur. Ancak 2010 yılının sonunda başlayan Arap Baharı süreciyle birlikte Türkiye’nin Suriye krizini yönetmede yumuşak gücünün yetersiz kalması nedeniyle 2012 yılından itibaren tekrar sert güce dönmek zorunda kaldığı ileri sürülmüştür. Böylece Türkiye’nin Suriye politikasında 2016 yılından itibaren yürüttüğü askeri harekâtlar bağlamında çok boyutlu Türk dış politikasının askeri araçlara indirgendiği ve bu bağlamda Suriye krizi, Türk dış politikasının ultimo ratiosu olmuştur.
Anahtar Kelimeler
Yumuşak Güç, Sert güç, Ultimo Ratio, Stratejik Realizm, Türk dış Politikası, Suriye, Türkiye’nin Suriye politikası, Türkiye-Suriye ilişkileri.
Abstract
This article analyzes Turkey’s Syria policy between 2002 and 2018 within the dichotomy of soft and hard power. The main argument is that concepts of hard and soft power provide an analytical basis in exploring bilateral relations between Turkey and Syria. This study seeks to explore how the friendship and hostility relations between the two countries are formed within the axis of soft and hard power. In terms of theoretical methodology, this article follows ‘foreign policy changes in case identity changes’ understanding of the Constructionist foreign policy. AK Party government approached towards the region of Middle East in general and Syria in particular via a vision of soft power rather than hard one, which is the primary factor for letting Turkey’s relations with all countries of Middle East develop quickly. But Turkey was obliged to switch from soft to hard power so as to manage the Syrian crisis. In respect to military operations the multidimensional foreign policy of Turkey since 2016 has been downgraded to military instruments, which actually makes the Syrian crisis as the ultimo ratio of Turkish foreign policy.
Keywords
Soft Power, Hard Power, Ultimo Ratio, Strategic Realism, Turkish foreign policy, Syria, Turkey’s Syr
