Özet
Türk-Fars Dil İlişkisinde Bir Alan-Dilbilim Örneği: Ben / Men Zamiri
Fars dilinde teklik 1. kişi zamiri men biçimindedir. Kimi Türk lehçelerinde de teklik 1. kişi zamiri men biçiminde kullanılmaktadır. Türkçe ile Farsça iki farklı dil ailesine ait olduklarından söz konusu zamirlerin ortak kaynaktan çıktığı söylenemez. Bu durumda Türkçe men (< ben), Farsça men ortaklığıyla ilgili akla gelen ilk varsayım, bunlardan birinin alıntı olmasıdır. Teklik 1. kişi zamiri Farsçadan Türkçeye geçtiği gibi Türkçeden de Farsçaya geçmiş olabilir. İkinci varsayım ise bu benzerliğin bir rastlantı sonucu ortaya çıkmasıdır. Bu incelemede söz konusu zamirlerin ortak noktada buluşması, üçüncü bir varsayım olan alan-dilbilim kuramı üzerinden açıklanmaya çalışılmıştır. İncelememiz Türkçe / Farsça teklik 1. kişi zamirinin buluştuğu son nokta, bütün yönleriyle alan dilbilim kuramı kapsamında ele alınmıştır. Bu doğrultuda Türkçe ile Farsçada ortaklaşa kullanılan men zamirinin ortak noktada buluşmasını sağlayan bütün olasılıklar gözden geçirilmiş, eski, orta ve yeni dönem İranî dillerde kullanılan teklik 1. kişi zamiri ile Yeni Fars dilinde kullanılan teklik 1. kişi zamiri karşılaştırılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Türk-Fars Dil ilişkisi, Farsça Men zamiri, Ben Zamiri, Alan dilbilim